Dobro zwycięża ("Uniwersytet Wszystko Moje", autor: Fabrizio Silei)

Roztapiająca serducho satyra godząca w świat rządzący się pieniądzem i podporządkowany jego zdobywaniu. Oto małżeństwo skąpców, chciwców, oszustów i dusigroszy Gregor i Katiusza Smirth w obliczu śmierci towarzysza posiłków (bo nie przyjaciela) jubilera Rogersa postanawia postarać się o dziecko, aby mieć komu przekazać interesy. Dziedziczenie to ich jedyny bodziec do posiadania potomstwa, dlatego urodzonym wkrótce synkiem Felusiem para w ogóle się nie przejmuje i wkrótce oddaje go na wychowanie do mieszkającej na wsi niani Henrietty. Nadchodzi jednak dzień, w którym chłopiec wraca do rodziców a ci zamierzają nauczyć go jak się robi interesy. Wtedy okazuje się, że malec nie wdał się w rodziców. Jest dobry, uczynny, prawdomówny i miły.

Po tym jak zaprasza na swoje urodziny miejscowych kloszardów, którzy wynoszą pół domu zostaje wysłany do szkoły niejakiego McPeara, który od lat uczy dzieci jak stać się bezwzględnymi kreaturami, dla których liczy się tylko zysk i nie przejmują się nieszczęściem innych. Rodzice mają już pewne opory przed tym krokiem, ale przecież tata Gregor jest absolwentem szkoły. Mimo iż wcześniej chciał zostać malarzem…

To jest proszę państwa książkowe kino familijne inspirowane twórczością Roalda Dahla (pojawiającego się w nazwie restauracji). Feluś jest niczym superbohater, niczym Luke Cage, od którego odbijają się wszelkie złe słowa wypowiadane przez skrzywdzonych przez życie ludzi. Ci ludzie są zgryźliwi, wredni, bezduszni, ale tylko dlatego, że ktoś wmówił im, że tacy mają być. W rzeczywistości skrywają w głębi człowieczeństwo i dobro, które Feluś z precyzją chirurga wydobywa na światło dzienne (chociaż przeważnie robi to nieświadomie).

Żeby jednak nie było tylko pięknie autor zostawia w tym świecie jednego bohatera, który na sposób bycia Felusia jest uodporniony. To Sknerson, pomocnik McPeara – on będzie starał się chłopca zniszczyć. Oczywiście jest to bardziej umowny czarny charakter, więc nie spodziewajcie się jakiegoś bohatera w typie dickensowskim. Tutaj wszystko zostało wzięte w nawias i od początku łatwo domyślić się, że Felusiowi żadne niebezpieczeństwo nie grozi. Nie będzie musiał korygować czy zmieniać swojej postawy, jego szlachetna natura nie zostanie wystawiona na żadną próbę. Wszystko zmierza tutaj do happyendu, a źli ludzie pod wpływem chłopca, jak po sznurku, zmieniają się w swoje pozytywne awatary.

Właśnie tę łatwość z jaką Feluś kruszy lody poczytuję za  minus tej książki, bo chociaż mam świadomość, że dobro musi zwyciężyć to wolałbym żeby to zwycięstwo przychodziło mu jednak trochę trudniej. Po prostu przez tę bezproblemowość cały świat tej książki jawi się jako papierowy i dydaktyczny, a widoczne początkowo wyraźne ostrze satyry wraz z rozwojem akcji zdaje się tępieć i tracić na sile. Z drugiej strony rozumiem, że w świątyni konsumpcji jaką stał się dzisiejszy świat, dzieci potrzebują jak najwięcej antymamonowej propagandy. I „Uniwersytet Wszystko Moje” dobrze to zadanie spełnia.

/BW/

Uniwersytet Wszystko Moje
autor: Fabrizio Silei
Nasza Księgarnia 2018